Speeldag 33: Terechte winnaar

Vanaf speeldag 1 was het al duidelijk, op speeldag 33 is het uiteindelijk officieel: Inter is voor het eerst sinds '89 weer eens kampioen van Italië. Een zuinige 1-2 bij Siena gisteren, en verlies van achtervolger Roma zorgden voor een terechte viering in Milaan. Grote man bij de Nerazzuri was Marco Materazzi: alweer twee goals voor Het Beest, en dat voor een verdediger. Groot feest natuurlijk, want na de gratis Scudetto van vorig jaar hebben ze bij Inter nu ook nog eens een echte titel te vieren. Spijtig voor de Anti-Interisti, maar wel meer dan terecht natuurlijk.

Bij Inter mogen ze ook Ricardo Zampagna bedanken. De Atalanta-spits maakte gisteren een fe-no-me-naal doelpunt, waardoor Roma verloor en de kloof tussen beide teams nu helemaal onoverbrugbaar is. Perrotta kon nog tegenscoren, maar uiteindelijk gingen de Giallorossi met 2-1 de boot in. De 1-0 was trouwens van de hand van verloren zoon Cristiano Doni, die toch ook al zijn 13e van het seizoen tegen de touwen schoot. Maar eerlijk, die goal van Zampagna...

Voor de CL-plaatsen blijft het spannend: Roma verloor dus, maar stadsgenoot Lazio kon niet profiteren. Fiorentina-spits Adrian Mutu verknalde het voor de Biancocelesti: 0-1 verlies in het eigen Stadio Olimpico. En door dat puntenverlies ziet Lazio AC Milan terug dichter komen. Milan zetten Cagliari gemakkelijk opzij, 3-1, met onder meer twee goals van Ronaldo. Dikkie zit intussen al aan 7 op een half seizoen.

De underdog in het CL-verhaal, het piepkleine Empoli, liet het dan weer afweten: 0-0 tegen Torino. Onderin de stand is het nu zo goed als definitief gedaan voor Messina, dat met zware 3-1 cijfers onderuitging tegen Sampdoria. Let vooral op het fantastische dansje van Gennaro Del Vecchio. Van hetzelfde laken een pak voor Ascoli, dat zijn wedstrijd tegen Catania uitgesteld zag naar 2 mei. Reggina speelde gelijk tegen Udinese, maar zakt wel terug naar de degradatiezone. De reden daarvoor? De schande die Palermo tegenwoordig is.

Ik schaam me tegenwoordig echt om Palermo-tifoso te zijn. Vorig jaar hadden we een kutseizoen, maar 2006-2007 is te erg om trots te blijven. Op het einde van de heenronde sta je mooi 3e, en dan valt je topschutter geblesseerd uit. Resultaat? Een vrije val in het klassement, en al maanden zonder overwinning. Vorige week hou je Inter op 2-2 na 2-0 voor te hebben gestaan, en denk je dat alles misschien toch goed komt. Gisterenavond sta je bij rust 2-1 voor tegen degradatiekandidaat Parma, en denk je dat alles goed is gekomen. En dan ga je godverdomme uiteindelijk toch nog met 3-4 de boot in. Ik weet echt niet wat ik er over moet zeggen, want ik ben nog te geschokt.

Iedereen wist dat Parma niet te onderschatten was: Claudio Ranieri verricht wonderen met de ploeg, Giuseppe Rossi staat scherper dan gelijk welke speler in de Serie A, en het loopt op rolletjes bij de Crociati. Bij Palermo zit er een bangerik op de bank, is de topspits geblesseerd en draait het vierkant. En dan ga je natuurlijk weer eens op je bek. En daar heeft het feit dat je 40' (onterecht) met 10 man moet spelen helemaal niks mee te maken. Aan wat ligt het dan wel? Een totaal gebrek aan inzet, overbetaalde B-vedetten en een gebrek aan avontuurlijk spel. Op het moment dat ik dit schrijf is al bekend dat tenminste één schuldige in het verhaal het af kan trappen. Zamparini heeft eindelijk gedaan waar ik, en duizenden Rosanero met mij, al weken om schreeuwen: Guidolin ligt buiten.

Conclusie? Inter is de verdiende kampioen, Parma verdient het om zich te redden, en als we dit jaar nog naast Europa grijpen hebben we het alleen maar aan onszelf te danken.